Het ontstaan van Scouting in Borculo
Scouting Borculo is opgericht in 1945, inmiddels meer dan 75 jaar geleden. De man die met het idee kwam om in Borculo een scoutinggroep te beginnen was Roderick Mac Geachie. Hij werd vanaf het begin bijgestaan door Kees Vosmeer die voor de Tweede Wereldoorlog al verkenner was geweest in Utrecht.
Rod. Mc. Geachie was een Canadese militair die na de oorlog een tijdje in Nederland is gebleven. De eerste groep heette dan ook de Mac. Geachiegroep. Deze groep bestond in het begin alleen uit jongens en er waren een aantal patrouilles. De eerste opkomst was op 4 juni 1945 in de buurt van de Leo-stichting. De eerste hopman was “meester” Lubberdink. In de eerste jaren deden de jongens mee aan bevrijdingswandelingen en gingen ze o.a. een week op kamp in tentjes van het Canadese leger. Bij deze groep zaten ook een aantal katholieke jongens maar deze mochten niet worden geïnstalleerd, omdat er maar een aparte katholieke groep moest komen. Deze jongens zijn toen naar scouting in Groenlo gegaan, totdat in 1947 de katholieke scouting in Borculo werd opgericht, de St. Cristoffelgroep. Deze groep draaide zijn opkomsten vaak in het KJ-gebouwtje achter de Katholieke kerk.
Tegelijkertijd (1945) was Mevr. Sytske van Drooge-Stoffel ook aan het proberen om een meisjesgroep op te richten in Borculo. Ze schreef hierover met het Nederlandse Padvindstersgilde. De correspondentie met dit gilde resulteerde in de oprichting van het D.E.D.E.G.D. vendel (doe elke dag een goede daad). Later ging deze groep de Ixenieta-groep heten. Deze naam was samengesteld uit de namen van de toenmalige princessen. (Beatrix, Irene, Margriet, Marijke). Deze groep draaide zijn opkomsten in het z.g.n. Ixenieta-gebouwtje.
Rond 1950 moet de blokhut op de Sprakelberg ter beschikking zijn gesteld aan de Mc. Geachiegroep. In 1950 werd het Möllenhoes (zoals het eigenlijk heet i.p.v. “Muldershuus”) voor de eerste keer verbouwd. De blokhut had, als scouting er niet in was getrokken, misschien wel helemaal niet meer bestaan, want het was in niet zo’n goede staat.
In 1970 vierde de groep zijn 25 jarig bestaan, dat was vlak nadat het Möllenhoes voor de tweede keer was verbouwd. Hierna werd er ook weer een welpengroep opgezet, die eerder door leidinggebrek was komen te vervallen. In die tijd droegen de kinderen nog een korte broek dat bij het uniform hoorde.
In 1978 werd het besluit genomen om de 3 groepen te laten fuseren. Dit was een zeer goed besluit, omdat de ene groep de beschikking had over een goede locatie en de andere goede materialen. Ook bleek een plaatsje als Borculo te klein voor 3 verschillende groepen en moesten sommige individuele speltakken al worden gestopt vanwege gebrek aan leiding of kinderen. Ook landelijk waren de verschillende afdelingen aan het fuseren. De kabouters waren in hun Ixenieta-gebouwtje al door de vloer gezakt en het zoldertje boven het KJ-gebouwtje van de verkenners van de Cristoffelgroep was ook niet ideaal.
De fusie werd op 13 juni 1978 een feit en op 9 september van dat jaar kwamen alle scoutingleden samen op de Sprakelberg om het startsein te geven voor de nieuwe groep. Enkele speltakken bleven nog in de blokhutten in het dorp draaien. De nieuwe naam voor de groep was door middel van een prijsvraag tot stand gekomen, Mevr. Voskamp (destijds padvindsterleiding) had de wervelende naam: “Cycloongroep” bedacht die tot nu toe nog steeds de naam is van onze groep. De meidengroepen draaiden later (in de jaren 80) in het noodgebouwtje achter de St. Jorisschool.
In 1991 kwamen ook eindelijk de meidengroepen naar de Sprakelberg. Met de bouw van “het Starveld” (naam bedacht door André Willems n.a.v. een lokale legende) was er genoeg ruimte voor alle speltakken.
Het 50-jarig bestaan in 1995 is groots gevierd met een gezamenlijk kamp en feestdag, waarbij ook een reünie plaatsvond voor oude leden. Deze werd zeer goed bezocht er waren zelfs leden van het eerste uur aanwezig.
De jaren daarna werd het gezamenlijk kamp een jaarlijks terugkerend fenomeen om de opening van het nieuwe scouting seizoen in te luiden. In 2000 hielden we zelfs een kamp met de gehele groep gezamenlijk op de Ada’s hoeve in Ommen: een geweldig kamp waarvan we echter volledig verregend terug kwamen.
Vanaf 1995 wordt er voor de leden vanaf 16 jaar in de herfstvakantie een buitenlands kamp georganiseerd. De eerste 15 jaar steevast naar Wiltz in Luxemburg. Later ook naar andere locaties in de Ardennen en de Eifel.
Rond 2010 is de stichting scouting Borculo opgesplitst in een vereniging en een stichting. De vereniging houdt zich bezig met alles dat te maken heeft en dat nodig is voor het draaien van de verschillende speltakken. De stichting heeft het beheer over alle roerende en onroerende goederen.
Sinds 2015 heeft de stichting ook de oudbouw (het Muldershuis) aangekocht toen de gemeente deze aan ons te koop aanbood, waarbij ook het gehele bos aan ons is verpacht voor een periode van 50 jaar. De locatie en de blokhutten zijn waarschijnlijk belangrijke redenen waarom scouting zo’n aantrekkingskracht blijft houden op leden en leidinggevenden: het is een perfecte plek om het scoutingspel te beleven.
De laatste 20 jaar kenmerkt de aanwas van leiding en bestuur zich vooral door doorstroom van oudere leden die doorgroeien naar kaderlid. Dit in tegenstelling tot het verleden, toen vooral veel ouders zich als vrijwilliger aanboden. Deze doorstroom van leden tot kaderleden zorgt voor een hechte groep leidinggevenden die goed op elkaar is ingespeeld. De inbreng en ideeën van ouders die de leidingteams steunen vanuit hun rol als oudervertegenwoordigers biedt daarbij een welkome afwisseling.
We kunnen spreken dat de cycloongroep ook in de huidige tijd een actieve en enthousiaste scoutingvereniging is, die een goede toekomst voor zich heeft.